Беларускі ананімус


або аватары Дзеда Талаша

Гік і септапластыка

Зіма прыбліжаецца, яна ўжо на парозе. Толькі нетараплівая. Восень 2017 года паспела мне падарыць неацэнны досвед болю і людзей. У гэтым допісе гісторыя аднаго тыдня ў клінічнай лякарні №4. Падчас я даведаўся шэраг лёсаў і гісторый з самага сэрдца беларускай душы.

Як мы планавалі 2018, або чаму вікі-рух можа быць задужа радыкальны для вікіпедыстаў

Насамрэч эпічнае дзеянне, якое адбывалася ў вікі-руху напрацягу апошняга года - гэта выпрацоўка стратэгіі развіцця да 2030 года, натхніла мяне прапанаваць беларускім вікіпедыстам зрабіць нешта падобнае, але хаця б на адзін год - 2018. Што з гэтага атрымалася, чытайце ніжэй.

Эканоміка шарынга. Прадаваць атамы, а не біты

У гэты допісе раскрыю падставы і акалічнасці маіх летніх прамоваў, а таксама практычную рэалізацыю прынцыпаў эканомікі шарынга. Шмат падыходаў апісаных у рэтым пасце асноўваюцца на сусветным досведзе, апісаным у кнізе “Зроблена з Крыэтыў Команз” (Пол Стэйсі, Сара Пірсан).

Чаму недастаткова аб’яўленых зменаў у аўтарскім праве?

У мінулым месяцы ў дзяржаўных медыя была анансавана імпліментацыя адкрытых ліцэнзій (у тым ліку Creative Commons) у беларускае аўтарскае права (капірайт). Калі больш уважліва паглядзець на версію закона, якую маюць прыняць бягучай восенню, ўзнікае шмат пытанняў. 

Прыватызацыя грамадскага. Частка 1. Або як знікаюць падручнікі

Пасля студый на юрфаке БДУ яшчэ больш упэўніваюся, што права -  гэта прылада ў руках трымальнікаў улады. У гэтым жа кантэксце варта разумець і так званае аўтарскае права - капірайт. Калі мы забываем гэту ісціну ўзнікае поле для ідэйных спекулянтаў і палітычных тролях.