У цікавым часе жыву. Калі пасля 2020 года - каля паловы маіх знаёмых з Беларусі скарацілася. Зараз гэта 80% тых, хто ўжо не ў Беларусі, або дзесьці знік. З другога боку, пайшла хваля камінаўтаў зусім новых для мяне людзей, якія вырашылі застацца і, нешта тут рабіць…

Зімовыя рэфлексіі. Тэкст кладзецца на рэп... паспрабую запісаць трохі пазней. Пакуль можна паслухаць толькі гук...

Топ маіх рэцэптаў - ідэй, ведаў, якія могуць дапамагчы лідэрам розных узроўняй ў Беларусі, тым, хто працягвае займацца стваральнай дзейнасцю. Дакладней -  сацыястваральнай дзейнасцю. 

На гэты раз раблю аналіз стасоўна другога эксперымента з пчалярствам ў Мінску. Тут жа абазначу свае планы ўбран пчалярства на 2022 год. Дарэчы папярэднія задумы здзейсніліся, і іх вынікі натхняюць працягваць.

Дваццаць год - нармалёвая паўза паміж творчымі парывамі. У гэтым допісе можна было б проста прааналізаваць новую Мартыцу, дакладней, розніцу паміж Матрыцамі 20 год назад і цяперашнім сюжэтам. Мне падумалася, што накласці свежы сюжэт на дзейсную сітуацыю ў нашай краіне можа быць, і цікавей, і карысней. Сваечасова.

Апошнія 9 месяцаў час вельмі імклівы і насычаны падзеямі ў грамадстве. Гэта плынь пастаянна адцягвала ўвагу ад рэфлексіі майго пчалярскага досведу за 2020 год. А рэфлексаваць ёсць што.

У далёкіх 2000х я пачынаў свой шлях у актывізме. Мне хацелася змяняць мір. Мая адукацыя была больш тэхнічнай, а чытанне навінаў, геаграфіі і гісторыі не давалі адказаў. Так я пачаў рухацца да сацыятэхнікі...

Апошнія месяцы у Беларусі абвастрыўся палітычны крызіс. Гэта крызіс выражаецца ў тым, што ужо немагчыма кіраваць краінай па старым правілам, а грамадзяне чакаюць яўна больш, чым здольна на сёння рабіць улада. Зараз пытанне стаіць не пра эканоміку, а пра супольнасць і асяродак, адбываецца сутыкненне палітычных ідэй: манархііі і рэспублікі. 

Хаця чэргі ёсць і былі ўсюды, апошнія месяцы яны набылі вельмі вялікія памеры, выйшлі за прадказальны стан мець і перайшлі ў стан быць. У гэтым допісе рэфлексую чэргі як ландшафт, частку нашай ментальнасці, быцця і палітычнага.

Збіраў грошы, ездзіў на ўрокі да іншых пчаляроў па розных кутках Беларусі, чытаў кнігі, набываў усе абсталяванне, прыйшлося (!) набыць бусік для перавозкі вулікаў. Карацей на практыцы засвоіў новую прафесію - пчаляр.