Зараз пішу кнігу пра супольнасці. Гутару з рознымі людзьмі, якія зараз развіваюць ці ў свой час развівалі розныя суполкі, клубы, ці любыя іншыя формы нефармальных калектываў.

Гэту думку я пачуў ад адной з удзельніц вясковай грамады ў Беларусі. Гэта гібрыдная супольнасць, якая размяшчаецца на Валожыншчыне, сярод пагоркаў і аб’ядноўвае шэраг вёсак: Лоск, Малое і Вялікае Запруддзе, Кашчэлішчы і Старынкі. Насамрэч мой досвед у стварэнні і развіцці нафармальных калектываў паказвае, што супольнасць - гэта цякучая матэрыя.

Чаму я усё гэта пішу. На мой погляд у постінфармацыйным глабальным сеткавым грамадстве варта задаць новую рамку для абмеркавання грамадскага і палітычнага. Мыслісць супольнасці стварае новы падмурак для мыслення сацыяльнага.

Магчыма з гэтага паста я пачну падарожжа па Польскіх балотах, а магчыма доўгую дарогу да дому. У гэтым допісе, я зафіксаваў найбольш значнае, што адбылося са мной за першы год у выгнанні. Пагляджу ці змагу быць Рабінзонам Крузо, які вернецца, ці усё ж я прыйду ў Беларсь з ідэяй Вялікага палескага калайдэра, які вызваліць не толькі тутэйшых людзей, але і энергію.

Цікава падумалася сацыятэхнічнае, можа будзе сугучным таму, хто хоча будаваць новае грамадства.

Беларусь чакае шмат трансфармацый. Але найперш мусяць адбыцца гэтыя трансфармацыі ў галовах тых, хто абярэ шлях пераменаў. Мы будзем шмат чаго адбудоўваць з нуля, не таму, што мы хочам нешта разбурыць. А таму, што без новых інстытутаў, наўпрост не атрымаецца адкрытага, наватыўнага і ўключанага грамадства.

Першага кастрычніка стартую свой аўтарскі курс па пчалярству для пачаткоўцаў.

Калі мы нешта перажываем - гэта дае нам пачуццё быць. Калі мы нешта спажываем, ці проста маем - гэта дае пачуццё ўласнасці ці ўлады над рэччу альбо чалавекам. Гісторыя, а яшчэ больш наша сучаснасць, чарговы раз паказвае, што сёння нешта маючы, можна заўтра згубіць, застацца ні з чым...

Прачатыў эссэ Абдзіраловіча “Адвечным шляхам” некалькі месяцаў назад. Зацікавілі частка “ліючайся формы”. Распавяду маю гісторыю з гэтай ліючайся формай у гэтым допісе.

Сёння мне важна пагутарыць пра свабодныя праграмы. Яны насамрэч называюцца свабоднымі не проста для прыгожага слаўца. Свабодныя праграмы адкрываюць бачанне, якое грамадства мы ствараем, свабоднае ці закрытае.