Падрыхтаваў чарнавік Lean Canvas для задумы з пясчанымі батарэямі. Шукаю адзінадумцаў для рэалізацыі задумы.

Гэта расповяд пра падарожжа на злёт сяброў супольнасці Памылка. Гэта быў першы злёт, падчас якога ўзніклі новыя знаёмствы і новыя ідэі. Добры прыклад як можна разам мысліць беларускую свабодную навуку і супольнасць

Прыцягваю выкладаць допісы пра маю працу ў Макдональдзе. На гэты раз можаце пазнаёміцца з маім досведам з 15 па 20 дзень працы.

Зацемка пра супольнасць агульнага лёсу, якая самавызначаецца на маіх вачах Каардынацыйная рада – гэта не рыал палітыка. Яна незразумелая большасці нават у эміграцыі і татальна ірацыянальная для “здаровага сэнсу”. Таму яна мае сэнс.

Працягваю выкладаць зацемкі сваёй працы ў Макдональдзе падчас якой спрабую зразумець людзей, іх паводзіны і канешне сябе. Мне цікава антрапалогія каманды. Мне цікава, як будзе змяняцца маё стаўленне да працы і людзей, а таксама самога сябе. А таксама, цікава даследваць, што ёсць каштоўнасці, ідэнтычнасць, чалавек ў сучасным свеце карпаратыўнага капіталізма.

Сёння паспяхова скончыўся першы сезон клуба англійскай мовы, які пачаў два месяцы назад. Удакладню ў першай групы, якую вёў я сам. Нагадаю, што груп -- усяго дзве. У другой сустрэчы яшчэ працягваюцца. Два месяцы -- даволі малы перыяд, але ён дазваляе паказаць некаторыя цікавыя ўласцівасці жыцця нефармальнага калектыва. Апішу адну з іх.

У лютым і сакавіку працаваў з маладымі людзьмі. Размаўлялі, як ствараць супольнасці ў розных асяродак: у спрыяльных ці неспрыяльных. У канцы цыкла нашых размоваў у адной з удзельніц узнікла цікавае пытанне наконт разнастайных матывацый чальцоў яе суполкі. Я прапаную паглядзець трохі глыбей, і паразважаць, якія базавыя з'явы ляжаць у аснове такіх паводзінаў, і як з імі радзіць.

Свае падарожжа у Макдональдc я пачынаю як сацыятэхнік-практык. Мне цікава антрапалогія каманды. Мне цікава, як будзе змяняцца маё стаўленне да працы і людзей, а таксама самога сябе. Мне таксама цікава, як карпарацыі ўплываюць на свой персанал у фарміраванні ідэнтычнасці і светапогляду працаўніка. Мне цікава, наколькі цэніцца, не спажывец, а чалавек у карпаратыўным капіталізме. Я хачу разумець, наколькі хутка магу вучыцца новай прафесіі. Таксама я хачу завесці новых знаёмых сярод простых людзей, а дакладней розных людзей.

In an oppressive society, there is a deficit of personal stories. We can hear government agenda and big players deciding our present or future. There is no place for us in the story. More precisely, we are not actors, we are just passive bystanders. No our agency. No our experience. Just a show that we watch day by day. It leads to desperation and a feeling of powerlessness. How to break the vicious circle?

Хачу падзяліцца ўраджаннямі, як ўжо амаль напрацягу года развіваецца і прадукт, і суполка актывістаў, якая стаіць за пачынаннем пад назвай “Памылка”.