Цікава падумалася сацыятэхнічнае, можа будзе сугучным таму, хто хоча будаваць новае грамадства.

Беларусь чакае шмат трансфармацый. Але найперш мусяць адбыцца гэтыя трансфармацыі ў галовах тых, хто абярэ шлях пераменаў. Мы будзем шмат чаго адбудоўваць з нуля, не таму, што мы хочам нешта разбурыць. А таму, што без новых інстытутаў, наўпрост не атрымаецца адкрытага, наватыўнага і ўключанага грамадства.

Першага кастрычніка стартую свой аўтарскі курс па пчалярству для пачаткоўцаў.

Калі мы нешта перажываем - гэта дае нам пачуццё быць. Калі мы нешта спажываем, ці проста маем - гэта дае пачуццё ўласнасці ці ўлады над рэччу альбо чалавекам. Гісторыя, а яшчэ больш наша сучаснасць, чарговы раз паказвае, што сёння нешта маючы, можна заўтра згубіць, застацца ні з чым...

Прачатыў эссэ Абдзіраловіча “Адвечным шляхам” некалькі месяцаў назад. Зацікавілі частка “ліючайся формы”. Распавяду маю гісторыю з гэтай ліючайся формай у гэтым допісе.

Сёння мне важна пагутарыць пра свабодныя праграмы. Яны насамрэч называюцца свабоднымі не проста для прыгожага слаўца. Свабодныя праграмы адкрываюць бачанне, якое грамадства мы ствараем, свабоднае ці закрытае.

Спачатку “Старая новая зямля” была проста заварожваючая назва. Яна адгукнулася ўва мне і прымусіла рухацца далей. Рухацца па старонках не проста кнігі, але цэлага людскога акіяна, які ўмела арганізаваны ручаямі сцякаецца на месца, дзе будзе заснавана нешта новае. Гэты тэкст прысвечаны філосафу Уладзіміру Мацкевічу. Ён у турме ужо больш за два гады. Яго катуюць за яго смелыя думкі і грамадзянскую пазіцыю. Мы мусіць зрабіць, каб муры яго турмы рухнулі, як і тысячаў іншых зняволеных. Ён мысліць Беларусь, штодзень, у меру сваіх сіл я працягваю гэта рабіць. Мысліць Беларусь.

Мне цікава быць часткай Беларусі-супольнасці. І тут бачна праблема: тое, што зараз існуе ў Беларусі-супольнасці, я не прымаю каштоўнасна. У артыкуле гэта "са знакам мінус" супольнасць. А кампліментарнае існаванне двух супольнасцяў з супрацлеглай зараджанасцю (каштоўнасцямі) у адной тэрыторыі наўрад ці магчыма без знікнення нейкай з іх... У гэтым допісе даследую: ці наогул ёсць куды нам вяртацца, ці мусім мы мысліць вяртанне. А магчыма тых, хто мае энэргію і жаданне і на Беларусі-тэрыторыі і раскіданых па розным кавалкам планеты тварыць - будаваць зусім новае ўтварэнне - калектыўны суб'ект. І тут важна таксама прыняць "новая супольнасць" не заўсёды раўно "Новая Беларусь"...

У гэтым допісе я падсумую ідэйную і прыкладную місію анлайн слоўніка НІШО.

Каля 4+ год выкладаю англійскую мову для дарослых і падлеткаў. Мая сяброўка Ганна Барадзіна натхніла напісаць маніфест педагога. Нейкі такі мета дакумент, які б дазволіў пазначыць каштоўнасныя рамкі і прынцыпы сваёй дзейнасці. Яна даслала шаблон, па якому можна лёгка разгарнуць свой уласны маніфет. І я вырашыў зрабіць чарнавік такога маніфеста. Якім кіруюся і магу кіравацца ў сваіх стасунках з сваімі навучэнцамі. Магчыма мой прыклад натхніць і вас адукатараў, зрабіць нешта падобнае для сябе. Выкладаю.